در راه باريكي كه از آن مي گذشتيم

تاريكي بي دانشي بيداد مي كرد

ايمان به انسان ؛ شب چراغ راه من بود

شمشير دست اهرمن بود

تنها سلاح من در اين ميدان " سخن " بود

" فريدون مشيري "